- “การเข้าไปเจอนักจิตบำบัดของเดวี่ (ตัวเอกในเรื่อง Never Have I Ever) ทุกครั้งมีความน่าสนใจสำหรับเรามาก เพราะเดวี่และแม่รู้สึกว่า มันไม่จำเป็นที่จะต้องแสดงความเศร้าออกมาหลังจากที่พ่อเสียชีวิต ซึ่งการแสดงออกแบบนั้นทำให้ทั้งสองคนไม่สามารถหลุดพ้นจากความเศร้าได้อย่างแท้จริงเพราะไม่เคยยอมให้ตัวเองพังทลายเพื่อรับรู้และเข้าใจความรู้สึกลึกซึ้งภายใน”
- “เราเคยไปเจอนักจิตบำบัดที่เปิดไพ่ให้คำปรึกษา คุยกับเขาเรื่องแม่ เราเป็นลูกคนเดียวเหมือนเดวี่และแม่เลี้ยงเรามาคนเดียวด้วย วันนั้นเราโดนยิงคำถามหลายคำถามที่ไม่เคยนึกถึงมาก่อน ได้เจออะไรบางอย่างที่มันไปซ่อนอยู่ที่ไหนมาก็ไม่รู้ แล้วก็ได้น้ำตาแตกกับประโยคที่ว่า ‘เราไม่เคยดีพอสำหรับแม่’ ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหน แม่ก็ไม่เคยภูมิใจในตัวเราได้จริงๆ เพราะมันไม่ได้บรรลุเป้าหมายที่เค้าได้ตั้งไว้ ที่เค้าได้คาดหวังในตัวเราเอาไว้”
- อีกหนึ่งบทความของพิมพ์พาพ์ ที่อ่านจบแล้วเราอยากกลับไปกอดเด็กตัวเล็กๆ ที่ยังอยู่ในความทรงจำของเรา และค้นลึกว่า เรามีเสียงที่ซ่อนไว้แบบนี้อยู่เหมือนกันรึเปล่า เสียงที่ไม่เคยพูดออกไปเพราะกลัวพ่อแม่ไม่ยอมรับ
“นักจิตบำบัดผ่านไพ่” ที่พิมพ์พาพ์กล่าวถึง อ่านได้ที่นี่ค่ะ 🙂
